ស្របពេលដែលប្រជាកសិករខ្មែរបានត្អូញត្អែរនឹងការធ្លាក់ថ្លៃទំនិញកសិផលដែលខ្លួនផលិតបាន ជាពិសេស ម្រេច ដំឡូង និងល្ពៅជាដើម ដែលនាំឲ្យប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ និងការជំពាក់បំណុលធនាគារ ឬគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុជាដើម។
ក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម បានចេញសេចក្តីជូនដំណឹងមួយចុះថ្ងៃទី០៥ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៧ ដោយបកស្រាយអំពីមូលហេតុដែលនាំឲ្យកសិផលកម្ពុជាប្រឈមនឹងការធ្លាក់ថ្លៃ និងការនាំចេញមានការលំបាកដូចខាងក្រោម៖
១-ក្រឹត្យក្រមថ្លៃ “បរិមាណផ្គត់ផ្គង់លើសពីតម្រូវការ” ដូចជា ម្រេច ដំឡូង និងល្ពៅជាដើម។
២-តម្លៃកសិផលយើងមិនអាចប្រកួតប្រជែងនឹងកសិផលបរទេសបាន ដូចជា ដំឡូង និងម្រេចជាដើម ដែលបណ្តាលមកពីផលិតភាពនៅទាប។
៣-ការចំណាយក្រៅផ្លូវការនានារហូតដល់នាំចេញនៅខ្ពស់នៅឡើយ បើធៀបជាមួយប្រទេសជិតខាង។ ដូចជា ការនាំចេញម្រេចក្នុងមួយកុងតឺន័រ ២ហ្វីត ចំណាយរហូតដល់ ៣.០០០ដុល្លារអាមេរិក ដល់កំពង់ផែខេត្តព្រះសីហនុ (FOB-Sihanoukville)។
៤-មិនទាន់ទាញយកទំនុកចិត្តអំពីគុណភាព និងសុវត្ថិភាពពីអ្នកនាំចូល និងអ្នកប្រើប្រាស់នៅឡើយ ទាមទារឲ្យកសិករកម្ពុជាត្រូវខិតខំដោយខ្លួនឯងក្នុងការផលិត ថែទាំ និងអភិវឌ្ឍន៍។
៥-ទម្លាប់នៃការដាំដុះផលដំណាំរបស់កសិករកម្ពុជា គឺធ្វើតាមគ្នា (ឃើញគេដាំនេះបាន កសិករផ្សេងៗទៀតនាំគ្នាសម្រុកដាំតៗគ្នា) ដោយមិនបានគិតពីទំហំទីផ្សារជាមុន …។ល។
លើសពីនេះ ដើម្បីជម្នះបានផលវិបាកខាងលើ ក្រសួងពាណិជ្ជកម្មក៏បានដាក់ចេញនូវវិធានការជាក់ស្តែងមួយចំនួន ដូចតទៅ៖
១-ផលិតករត្រូវចេះស្រាវជ្រាវអំពីចំណុចខ្លាំង និងខ្សោយក្នុងផលិតកម្ម និងការនាំចេញ ពិសេសរចនាសម្ព័ន្ធតម្លៃ (Cost Structure) របស់កសិផលមួយមុខៗជាក់ស្តែង ដើម្បីចូលរួមកាត់បន្ថយថ្លៃដើមផលិតកម្ម និងនាំចេញ និងកាត់បន្ថយចំណាយក្រៅផ្លូវការ ។
២-ត្រូវចេះកសាងទំនុកចិត្តអំពីគុណភាព និងសុវត្ថិភាពពីអ្នកនាំចូល និងអ្នកប្រើប្រាស់តាមរយៈការផលិតទំនិញមានស្តង់ដារ ការប្រើប្រាស់ម៉ាក ម៉ាកសម្គាល់ភូមិសាស្ត្រទំនិញ ម៉ាកសមូហភាព និងម៉ាកវិញ្ញត្តិកម្ម ដើម្បីឲ្យមានការបញ្ជាក់អំពីគុណភាពពីអង្គភាពត្រួតពិនិត្យគុណភាពថ្នាក់ជាតិ និងអន្តរជាតិជាដើម ដូចជា ករណី “ម្រេចកំពត” ជាដើម។
៣-ណែនាំ និងផ្សព្វផ្សាយដល់កសិករកម្ពុជាកុំឲ្យបន្តទម្លាប់នៃការដាំដុះដំណាំតាមគ្នា ដោយមិនបានគិតពីទំហំទីផ្សារជាមុន។ ត្រូវយល់ដឹងពីបច្ចេកទេសដាំដុះដំណាំនីមួយៗឲ្យច្បាស់មុនចំណាយទុនផលិតទំនិញអ្វីមួយ។
សេចក្តីលម្អិតបន្ថែម មានដូចខាងក្រោម៖
